1. ادیان شرقی نیز می توانند فلسفه دین به این معنا داشته باشندتا به همان دین خودشان با نگاه عقلانی بپردازند و از منشأ و خاستگاه دین و اشکالاتی که بر آموزه های دینیشان می تواند وارد باشد دفاع عقلانی ارائه دهند و از آن جایی که در فلسفه دین، تعبدی نسبت به دین خاصی وجود ندارد، لذا اشکال ندارد کسی که در محیط یک دین شرقی رشد کرده است فلسفه دین داشته باشد و بعد هم به انکارآن دین مرسوم برسد و یا نقدهایی برآن وارد سازد.
2. آقای فاضل فرموده اند که میان کلام جدید و فلسفه دین خلط شده است در حالی که اگر آن نگاه خاص و تقید به دین خاص را در نظر نگیریم این دو علم مباحث مشترکی دارند لذا فکر می کنم همین امر موجب این شده است که نویسنده ادعای خلط میان این دو علم را داشته باشد.
3. تشبیه درست است نه نادرست چرا که در طب قدیم مبانی و راههای تشخیص و درمان متفاوت از طب جدید است و شایسته وصف جدید. تذکر: اگرچه داروهای شیمیایی واقعا مضر هستند اما این گونه نیست که مانند نویسنده تجویز این گونه داروها را معلول بی اخلاقی پزشکی بدانیم بلکه پزشکان نیز برمضرات این داروها واقف و گاه بر روی آن دارو عوارض آن را متذکر شده اند اما در عین حال چاره ای از استفاده نکردن آن نمی بینند و هر روز بر غنای علم طب در رسیدن به درمان های سریعتر و کم خطرتر می افزایند و اختلاف نظر در استفاده از این داروها گاه در بین خود این ها هم دیده میشود. علاوه بر اینکه حکم به ندرت بی اخلاقی در جامعه اطباء قدیم نسبت به جمعیت آن ها صورت می گیرد که اثبات آن دشوار به نظر می رسد. به به نظر بنده این گونه سخن راندن در شأن استاد فاضل نیست.
4. اگر تحول را پذیرفتید، دیگر چه اشکالی داردکه برای اشاره به علم تحول یافته از واژه جدید استفاده شود.
5. اگرچه این بحث ها سودمند است و دقت در کوچکترین کلمه هر چند عنوان یک علم هم نباشد درست و در جای خود سودمند است اما به نظر حقیر نباید بحث در مقدمه را اینقدر طولانی وارد شویم و همین انزژی و زمان و وقتی که از دانشمندان و دانش پژوهان در این وادی صرف می شود را باید در ذی المقدمه صرف نمود تا از مقصود دور نیفتیم.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
